BIOENERGOTERAPIA jest to wykrywanie i usuwanie zaburzeń energetycznych organizmu. Stosowanie bioenergoterapii nie wymaga przerywania jakiejkolwiek terapii medycznej.
BIOENERGOTERAPEUTA - osoba zdolna i predysponowana do lokalizacji zaburzeń w biopolu drugiego człowieka jak również ich usuwania przy pomocy bioenergii i określonych świadomych działań fizycznych czy psychologicznych. Lokalizacja zaburzeń bioenergetycznych (biodiagnoza) - lokalizacja na ciele człowieka miejsc o zaburzonej strukturze energetycznej mogących mieć wpływ na całościowe funkcjonowanie organizmu. Ww. obszary mogą pokrywać się z miejscami uważanymi przez medycynę klasyczną za chore.
ODCZUCIA PACJENTA PODCZAS ZABIEGU BIOENERGOTERAPII
Chory podczas zabiegu może nic nie odczuwać, a mimo to po jednym lub kilku zabiegach następuje poprawa zdrowia, co można stwierdzić po zmianach w przeprowadzonych badaniach EKG, USG, EMG, tomografii czy morfologii. Pacjent może odczuwać rodzaj chłodnego lub ciepłego powiewu idącego od rąk bioenergoterapeuty. Pojawić się może cierpnięcie różnych miejsc ciała lub przesuwanie się lekkiego napięcia. Mogą pojawić się zawroty głowy, skłonność do kołysania ciała i uczucie senności. Sen spowodowany działaniem bioenergoterapeuty jest pokrzepiający i ogólnie wzmacniający. Czasem jednorazowo dochodzi do torsji i nasilonej potliwości po zabiegu - przy oczyszczaniu się organizmu. Pojawić się mogą skurcze mięśni mimo woli pacjenta. Organizm pacjenta może zareagować lokalnymi bólami w miejscach dotąd nie odczuwanych jako chore. Może być to tzw. ból wędrujący lub informacja o rozwijającej się dolegliwości, która zareagowała na bioenergię. Reakcje takie mogą występować nawet do kilku tygodni po zabiegu.
Ponieważ nie ma bioenergoterapii bez psychoterapii, dlatego duże znaczenie w terapii ma fakt akceptowania przez pacjenta osoby terapeuty, czy jest sympatyczna, wesoła i czy budzi zaufanie, a wtedy zabieg jest nieinwazyjny (psychicznie i fizycznie ). Należy pamiętać, że tak jak odbieramy bioterapeutę, to taką otrzymujemy energię. Dlatego ważne jest by bioenergoterapeuta była osobą pozytywną: wesołą, lubiącą ludzi, zrównoważoną emocjonalnie, bez nałogów, energiczną - pełną chęci do życia!!
W bioenergoterapii nie jest potrzebna ślepa wiara, wystarczy, by chory wyraził otwartość na terapię i miał pozytywną motywację.
Czasem wskazane jest by osoba poddawała się bioterapii bez osób z kręgu rodziny (przy konfliktach rodzinnych).
Czas trwania zabiegu powinien wynosić od 15 do 30 min, zależnie od stanu zaburzeń bioenergetycznych. Ilość i częstotliwość zabiegów jest zindywidualizowana charakterem zaburzenia bioenergetycznego, cech osobistych pacjenta i predyspozycji bioenergoterapeuty. W niektórych przypadkach wystarczy kilka zabiegów, a niekiedy potrzeba kilkunastu. Zależy to również od czasu trwania choroby. Należy pamiętać, że organ raz uszkodzony jest słabszy i mogą występować nawroty choroby. Dlatego jest wskazane wspomaganie przez bioenergię, co kilka tygodni.
Profilaktycznie zabieg bioenergoterapeutyczny wskazany jest raz na 2-6 tygodnie, dla lepszego funkcjonowania organizmu i dobrego samopoczucia.
Bioenergoterapeuta może działać przez ubranie, bandaże, opatrunki gipsowe, pościel...
Jeżeli chory leczy się u lekarza, to podczas wizyty należy wspomnieć o stosowanej bioenergoterapii. Niektórzy lekarze współpracują z bioenergoterapeutami, co umożliwia szybszą pomoc pacjentowi, a przecież to jest najważniejsze.
RZEMIOSŁO
Można z dużą satysfakcją powiedzieć, że polska bioterapia zaczyna mieć charakter coraz bardziej profesjonalny. Nie wynika to tylko z zarejestrowania bioterapii jako zawodu (od 1997roku, nr rej. zawodu 5150101) lecz również z dużej aktywności cechów i izb rzemieślniczych prowadzących egzaminy czeladnicze i mistrzowskie ujednolicające dosyć rozproszone środowisko bioterapeutów.
Komisje egzaminacyjne powstały w Bydgoszczy, Katowicach, Krakowie, Kielcach i w Warszawie.
Bioterapia z ruchu niekiedy mającego charakter "nawiedzeniowy" staje się działalnością zawodową, mimo dużych trudności w fizycznym wyjaśnieniu fenomenu bioterapii. Można mieć nadzieję, że tak jak zapotrzebowanie społeczne na tego typu działalność ustawiło ją na wysokim poziomie popytu, tak działalność cechów i lokalnych komisji spowoduje przejście z ilości w jakość reprezentantów szlachetnego zawodu.
Kolejność uzyskania certyfikatu rzemieślnika sprowadza się do weryfikacji predyspozycji kandydata podczas badań laboratoryjnych, egzaminu czeladniczego (po 3 latach) lub mistrzowskiego (po 6 latach działalności zawodowej). Ostatecznie tych egzaminowanych egzaminuje samo życie (klienci w gabinetach).
Należy mieć również nadzieję, że w stosunku do osób wykonujących usługi bioterapii bez właściwego przygotowania i wiedzy będą zastosowane przepisy prawa zabraniające takiej działalności. Obecnie każda przypadkowa osoba może taką działalność zarejestrować i po opłacaniu podatków być rozgrzeszana z niewiedzy. Najbliższe lata powinny dać większa integrację środowiska bioterapeutów i automatycznie uruchomić proces samooczyszczenia przez odpowiednie ustawy.
Publikatory (prasa, radio, telewizja,)często napędzają "cudotwórcom" klientelę z racji ich domniemanego fenomenu, niestety redakcja nie bierze odpowiedzialności za treść.
Każdy chory, który szuka pomocy u bioenergoterapeuty powinien sprawdzić, czy osoba, u której szuka pomocy ma odpowiednie do tego predyspozycje. Bioenergoterapeuta traktujący profesjonalnie swój zawód powinien mieć wyniki przeprowadzonych badań laboratoryjnych, które potwierdzają jego umiejętności zawodowe. Powinien je udostępnić na życzenie osobie, która chce korzystać z jego usług. Rzetelny bioenergoterapeuta chcący pracować w tym zawodzie zaczyna od sprawdzenia swych predyspozycji w laboratoriach, które potwierdzają jego zdolności w tej dziedzinie.
Laboratoria mające podstawę prawną zatwierdzone przez Kuratorium Oświaty przeprowadzając badania, wystawiają świadectwo i opinię badanej osobie.
Każda ekspertyza ma numer i zawsze można ją sprawdzić w miejscu, gdzie była przeprowadzona.